Αναρτήσεις

Όλα ξεκίνησαν από μια μεταλλική ψωμιέρα...

Εικόνα
 Λοιπόν...Θα ξεκινήσω και θα σού πω μια μικρή ιστορία... Πριν λίγα χρόνια, σε μια πολύ δημιουργική περίοδο, ξεκίνησα να φτιάχνω έπιπλα μινιατούρες για ένα σπιτάκι! Έφτιαξα καναπέ, πολυθρόνα, κρεβάτι κρεβατοκάμαρας, έπιπλα κουζίνας, κτλ. Παρακάτω υπάρχουν μερικές φωτογραφίες...🙃 Το μόνο που έλειπε ήταν το σπιτάκι. Και σε μια στιγμή "απόγνωσης", το μάτι μου έπεσε στην μεταλλική ψωμιέρα! Ναι, ναι...όπως το κατάλαβες! Η ψωμιέρα έγινε το σπίτι που φιλοξένησε όλο τον διάκοσμο!  Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν, να ξεμείνουμε από σκεύος φύλαξης τού ψωμιού.  Όλο αυτό το χρονικό διάστημα βέβαια, έφερα όλη την ευθύνη... Έτσι το αποφάσισα! Θα φτιάξω - σκέφτηκα - μια θήκη για να αποθηκεύω το ψωμί ή μάλλον τα ψωμιά! Κι έτσι ξεκίνησα...! Χρειάστηκα ύφασμα βαμβακερό, λίγη ενίσχυση για το κέντημα τής τσέπης και το κέντημα τής μπορντούρας, ένα κορδόνι λίγο μεγαλύτερο από την περίμετρο τής θήκης και όρεξη για δουλειά! Πιο συγκεκριμένα: 4 κομμάτια υφάσματος 35×43 εκατοστά για την θήκη 2 κομμάτια υφάσ

Μεταποιήσεων συνέχεια...

Εικόνα
  ...ή αλλιώς, πώς να αξιοποιήσεις δύο παλιές και κιτρινισμένες μαξιλαροθήκες😉 Έπρεπε να τη φτιάξω εδώ και καιρό... Μια τσάντα υφασμάτινη για το ψωμί! Γιατί δεν αντέχω άλλη πλαστική σακούλα στη ζωή μου, φτάνει! Και πάλι ξεκίνησα με το τι είδους ύφασμα είχα... Άνοιξα λοιπόν το μπαούλο με τα υφάσματα κι άρχισα να ψάχνω... Κάνε το τώρα εικόνα...! Τα υφάσματα τα υποψήφια να πετάγονται αριστερά και τα ακατάλληλα να πετάγονται δεξιά! Ώσπου, το βρήκα! Δύο πολύ παλιές μαξιλαροθήκες, σε εκρού βαμβακερό ύφασμα, το οποίο από την πολυκαιρία είχε κιτρινήσει... Και τι καλύτερο από βαμβακερό για τη συγκεκριμένη χρήση;  Μάζεψα γρήγορα γρήγορα τα υφάσματα που είχα κρίνει ως ακατάλληλα κι έπιασα δουλειά! Κατ' αρχάς έπρεπε να βρω το κείμενο που θα κεντούσα στην μπροστινή πλευρά... Η αλήθεια είναι ότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα κι έτσι, αφού το ζωγράφισα το κέντησα στο κομμάτι τής μπροστινής πλευράς, προσθέτοντας το κάτι τι😉 κι αναφέρομαι στο διαφορετικό χρώμα που έχει η κάθε σειρά, πάντα όμως συγγε