Daily art and craft

  Το τσιγάρο για μένα, ΤΕΛΟΣ Από τις 28 Αυγούστου 2020. Και δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια... Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια μικρή νίκη.     Πόσο πολύ με είχε κουράσει η εξάρτηση τού "να έχω πάντα τσιγάρα", "μη τυχόν και μείνω από τσιγάρα", "να προλάβω να πάρω τσιγάρα " και όλο αυτό το καταπιεστικό συναίσθημα. Δεν τολμούσα να βγω από το σπίτι,  χωρίς να έχω εξασφαλισμένα, πρώτα απ' όλα, τα τσιγάρα μέσα στην τσάντα.     Βρίσκω κρυμένους αναπτήρες, φιλτράκια, χαρτάκια, παντού μέσα στο σπίτι. Και ξέρεις κάτι; Γελάω! Γελάω πολύ με τον εαυτό μου! Γιατί μπορώ να λέω κάθε μέρα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Έλεγα - και είχα πείσει τον εαυτό μου γι' αυτό - πως δεν έχω τη δύναμη να το κόψω. Πως θαυμάζω τους ανθρώπους που το σταματούν,  που το κόβουν "μαχαίρι",  μα εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, έτσι έλεγα! Αλλά ξέρεις κάτι; Νιώθω πολύ περήφανη για μένα. Το κατάφερα  χωρίς υποκατάστατα,  χωρίς φάρμακα, και χωρίς τίποτε άλλο, πέρα από το μυαλό μου και την θέλη

  Πριν από χρόνια,  ξεκίνησα να γράφω μια ιστορία.  Μια ιστορία με πρωταγωνιστή και αφηγητή,  τον σκύλο μας. Το πώς έβλεπε, ζούσε, αντιλαμβανόταν τον κόσμο μας,  μέσα από τα μάτια του. Τα χρόνια πέρασαν, τα σκυλάκια μας "έφυγαν",  και να'μαι τώρα εγώ εδώ, να φτιάχνω τις εικόνες και να " δένω" έτσι όλη την ιστορία,  βάζοντας τελεία. Τίτλος:"Ο κόσμος μέσα από τα μάτια μου" Γεννήθηκα κάποιον Σεπτέμβρη στη Σαλονίκη. Για την ακρίβεια τού λόγου μου,  γεννήθηκα σε ένα κλουβί,  πίσω από τούς στάβλους τού ιππικού ομίλου Θεσσαλονίκης!  ΑΡΦ! Ναι! Είμαι σκύλος! Ένα μπόξερ έξι ετών πια, και τ' όνομά μου είναι Πέπε! Ήταν η πρώτη μέρα θυμάμαι που άφησα την αγκαλιά τής μαμάς μου κι άρχισα να τρέχω πίσω από τα άλογα! Και την στιγμή πού ήμουν "μια ανάσα μακριά" από ένα πανέμορφο άτι,  δυο χέρια με άρπαξαν και με κράτησαν σφιχτά. Αυτά τα χέρια ήταν ενός κυρίου,  που από τότε τον ακούω να λέει συνεχώς,  πως αυτός ήταν ο λόγος που με διάλεξε ανάμεσα τών υπολο

  Αφορμή στάθηκε μια είδηση που διάβασα στο διαδίκτυο. Εδώ  υπάρχει όλο το άρθρο Μεταφέρω ένα απόσπασμα αυτολεξεί: Σύμφωνα με όσα ακούστηκαν σήμερα το πρωί στην αίθουσα του  Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καρπενησίου  η γιαγιά ισχυρίστηκε στον Πρόεδρο της Έδρας ότι ουδέποτε κακομεταχειρίστηκε το γαϊδουράκι της, ενώ η συγκίνησή της ήταν τέτοια που δεν άντεξε και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε μηνυθεί από Φιλοζωική οργάνωση πριν από περίπου ένα χρόνο όταν οι φιλόζωοι πραγματοποιούσαν εκδρομή στο Καρπενήσι και είδαν τη γιαγιά με το γαϊδουράκι και παρατήρησαν πως τα νύχια του ποδιού του δεν ήταν κομμένα και το γαϊδουράκι δυσκολευόταν. Τότε, σύμφωνα πάντα με όσα ακούστηκαν στην δικαστική αίθουσα της έκαναν έντονη παρατήρηση, ενώ με τις νομικές διαδικασίες που κίνησαν της πήραν το γαϊδουράκι από την κατοχή της ενώ η ηλικιωμένη γυναίκα πήγε σήμερα στο δικαστήριο κατηγορούμενη για «βάναυση κακομεταχείριση ζώου». Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου κοιτώντας τον Εισαγγελέα αθώωσαν

 Σάββατο σήμερα. Φθινοπωρινό! Απ' αυτά που μ' αρέσουν! Μπήκα λοιπόν στη κουζίνα μου κι έφτιαξα για δεύτερη φορά αυτά τα ομολογουμένως όμορφα μπισκότα! Η αρχική ιδέα για το animal print ανήκει στην   Simona Callas Ο τρόπος που τα έχει φτιάξει είναι ακριβώς αυτός που χρησιμοποίησα κι εγώ. Την συνταγή λίγο την άλλαξα, όπως επίσης "αυθαιρέτησα" κι έφτιαξα το δεύτερο σχέδιο τών μπισκότων, αυτά με το "εφέ μαρμάρου". Προς χάριν τής οικιακής οικονομίας! Και για να γίνω κατανοητή ξεκινώ. Τα υλικά για περίπου 25 μπισκότα είναι:  125 βούτυρο φρέσκο σε θερμοκρασία δωματίου 75 γραμ. ζάχαρη άχνη 1 κρόκο αυγού 300 γραμ. αλεύρι μαλακό 20 γραμ. κακάο σκόνη 1/2 κουτ.γλ. μαγειρική σόδα 1 πρέζα αλάτι Λίγη βανίλια Παρασκευή μπισκότων "leopard"  Στον κάδο τού μίξερ βάζεις το βούτυρο με την άχνη ζάχαρη και τα χτυπάς ως να ομογενοποιηθούν. Μετά προσθέτεις τον κρόκο,  τη βανίλια κι ανακατεύεις. Σε ένα άλλο μπολ ανακατεύεις το αλεύρι, το αλάτι και τη σόδα. Το μείγμα που χτυ

  Σα να φθινοπωριάζει... Ο αέρας μυρίζει αλλιώς. Η υγρασία το βράδυ, εδώ, λίγο πιο έξω από την Θεσσαλονίκη, είναι αισθητή. Μα να σού πω κάτι; Μου αρέσει το Φθινόπωρο. Ανέκαθεν μού άρεσε. Τα χρώματα τών φύλλων λίγο πριν φύγουν, η μυρωδιά τής βροχής, η δροσιά που μ' αγκαλιάζει νωρίς το πρωί! Ακόμη και η ομίχλη που είναι συχνή εδώ, ακόμη κι αυτή, μού αρέσει! Μα τι έπαθα; Τι ρομαντισμός με διακατέχει ξαφνικά; Μα βέβαια! Φθινοπώριασε😊 Κι εγώ νιώθω δημιουργική, πολύ δημιουργική!  Έτσι, θέλοντας να στείλω δύο μικρά δωράκια σε δύο διαδικτυακές φίλες, ξεκίνησα!  Εδώ θα σού δείξω πώς έφτιαξα τα κουτάκια πυραμίδες, που φιλοξενούν τα δώρα. Λοιπόν, χρειάστηκα : 2 φύλλα χαρτί ακουαρέλας Διάφορα χρώματα τέμπερας Ένα κοπίδι Έναν μεταλλικό χάρακα (μπορεί να χρησιμοποιηθεί και απλός χάρακας, αλλά ο μεταλλικός είναι σωστότερος για το κόψιμο) Ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο  Κορδέλες Διακορευτή Πήρα τα χαρτιά κι έβαλα τα χρώματα με τα σωληνάρια, όπως σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή.🤭 Με το αλουμινόχαρτο, τύλιξα