Daily art and craft

  Το τσιγάρο για μένα, ΤΕΛΟΣ Από τις 28 Αυγούστου 2020. Και δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια... Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια μικρή νίκη.     Πόσο πολύ με είχε κουράσει η εξάρτηση τού "να έχω πάντα τσιγάρα", "μη τυχόν και μείνω από τσιγάρα", "να προλάβω να πάρω τσιγάρα " και όλο αυτό το καταπιεστικό συναίσθημα. Δεν τολμούσα να βγω από το σπίτι,  χωρίς να έχω εξασφαλισμένα, πρώτα απ' όλα, τα τσιγάρα μέσα στην τσάντα.     Βρίσκω κρυμένους αναπτήρες, φιλτράκια, χαρτάκια, παντού μέσα στο σπίτι. Και ξέρεις κάτι; Γελάω! Γελάω πολύ με τον εαυτό μου! Γιατί μπορώ να λέω κάθε μέρα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Έλεγα - και είχα πείσει τον εαυτό μου γι' αυτό - πως δεν έχω τη δύναμη να το κόψω. Πως θαυμάζω τους ανθρώπους που το σταματούν,  που το κόβουν "μαχαίρι",  μα εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, έτσι έλεγα! Αλλά ξέρεις κάτι; Νιώθω πολύ περήφανη για μένα. Το κατάφερα  χωρίς υποκατάστατα,  χωρίς φάρμακα, και χωρίς τίποτε άλλο, πέρα από το μυαλό μου και την θέλη

  Πριν από χρόνια,  ξεκίνησα να γράφω μια ιστορία.  Μια ιστορία με πρωταγωνιστή και αφηγητή,  τον σκύλο μας. Το πώς έβλεπε, ζούσε, αντιλαμβανόταν τον κόσμο μας,  μέσα από τα μάτια του. Τα χρόνια πέρασαν, τα σκυλάκια μας "έφυγαν",  και να'μαι τώρα εγώ εδώ, να φτιάχνω τις εικόνες και να " δένω" έτσι όλη την ιστορία,  βάζοντας τελεία. Τίτλος:"Ο κόσμος μέσα από τα μάτια μου" Γεννήθηκα κάποιον Σεπτέμβρη στη Σαλονίκη. Για την ακρίβεια τού λόγου μου,  γεννήθηκα σε ένα κλουβί,  πίσω από τούς στάβλους τού ιππικού ομίλου Θεσσαλονίκης!  ΑΡΦ! Ναι! Είμαι σκύλος! Ένα μπόξερ έξι ετών πια, και τ' όνομά μου είναι Πέπε! Ήταν η πρώτη μέρα θυμάμαι που άφησα την αγκαλιά τής μαμάς μου κι άρχισα να τρέχω πίσω από τα άλογα! Και την στιγμή πού ήμουν "μια ανάσα μακριά" από ένα πανέμορφο άτι,  δυο χέρια με άρπαξαν και με κράτησαν σφιχτά. Αυτά τα χέρια ήταν ενός κυρίου,  που από τότε τον ακούω να λέει συνεχώς,  πως αυτός ήταν ο λόγος που με διάλεξε ανάμεσα τών υπολο