Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα diy

Σα να φθινοπωριάζει...

Εικόνα
  Σα να φθινοπωριάζει... Ο αέρας μυρίζει αλλιώς. Η υγρασία το βράδυ, εδώ, λίγο πιο έξω από την Θεσσαλονίκη, είναι αισθητή. Μα να σού πω κάτι; Μου αρέσει το Φθινόπωρο. Ανέκαθεν μού άρεσε. Τα χρώματα τών φύλλων λίγο πριν φύγουν, η μυρωδιά τής βροχής, η δροσιά που μ' αγκαλιάζει νωρίς το πρωί! Ακόμη και η ομίχλη που είναι συχνή εδώ, ακόμη κι αυτή, μού αρέσει! Μα τι έπαθα; Τι ρομαντισμός με διακατέχει ξαφνικά; Μα βέβαια! Φθινοπώριασε😊 Κι εγώ νιώθω δημιουργική, πολύ δημιουργική!  Έτσι, θέλοντας να στείλω δύο μικρά δωράκια σε δύο διαδικτυακές φίλες, ξεκίνησα!  Εδώ θα σού δείξω πώς έφτιαξα τα κουτάκια πυραμίδες, που φιλοξενούν τα δώρα. Λοιπόν, χρειάστηκα : 2 φύλλα χαρτί ακουαρέλας Διάφορα χρώματα τέμπερας Ένα κοπίδι Έναν μεταλλικό χάρακα (μπορεί να χρησιμοποιηθεί και απλός χάρακας, αλλά ο μεταλλικός είναι σωστότερος για το κόψιμο) Ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο  Κορδέλες Διακορευτή Πήρα τα χαρτιά κι έβαλα τα χρώματα με τα σωληνάρια, όπως σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή.🤭 Με το αλουμινόχαρτο, τύλιξα

Το χρονικό ενός λάθους!

Εικόνα
 Πριν από λίγο καιρό, βρίσκοντας ένα κομμάτι παλιού λευκού βαμβακερού υφάσματος, με τα σημάδια τού χρόνου καλά αποτυπωμένα πάνω του, αποφάσισα να το βάψω με φυσικό τρόπο και να ράψω ένα ρούχο... Μα δεν μπορούσα να αποφασίσω... Μέχρι και δημοσκόπηση έκανα στο Instagram για να αποφασίσω! Μπλούζα ή φούστα;Το αποτέλεσμα βγήκε και κερδισμένη βγήκε η μπλούζα... Μα ας τα πάρω από την αρχή... Μάζεψα λοιπόν φύλλα καρυδιάς και ροδοπέταλα. Άπλωσα το ύφασμα στο πάτωμα και... ...και έστρωσα τα φύλλα και τα πέταλα σε όλη την επιφάνεια. Άρχισα λοιπόν να το τυλίγω σε ρολό... ...και τέλος, σαν τυρόπιτα 😂 Σφιχτά και περιποιημένα! Σε μια κατσαρόλα που χρησιμοποιώ για τα "πειράματά μου", έβαλα νερό, φλούδες από 2-3 καρύδια, 2 φλυτζανάκια τού καφέ λευκό ξύδι και 1 κ.σ αλάτι. Έβαλα δύο πέτρες στον πάτο τής κατσαρόλας, το "σαλιγκάρι" κι από πάνω άλλες πέτρες, έτσι ώστε να μείνει όλο το ύφασμα μέσα στο νερό. Έβρασα το νερό για δύο ώρες, σε χαμηλή θερμοκρασία και άφησα το ύφασμα  να κρυώσε

Η "Οδύσσεια" μιας θήκης 🙃

Εικόνα
  Ποτέ ξανά δεν παιδεύτηκα για να φτιάξω κάτι, όσο παιδεύτηκα για την θήκη - σπιτάκι τής μηχανούλας μου. Νόμισα πως ήταν παιχνιδάκι, αλλά απεδείχθη βασανάκι! Όλα ξεκίνησαν με ένα παλιό κουβρλί, διπλής όψεως... Τριαντάφυλλα από τη μια, ανεμώνες από την άλλη! Δίλλημα! Ποια λουλούδια θα είναι στην εξωτερική όψη;  Αποφάσισα τα τριαντάφυλλα! Η θήκη όμως είχε άλλη γνώμη😁 Έτσι, από λάθος, έραψα εσωτερικές "τσέπες" στην όψη με τα τριαντάφυλλα. Έτσι, η όψη με τις ανεμώνες, μπήκε μπροστά! Βέβαια το πιο δύσκολο ήταν το να μπορέσω να κουμαντάρω όλη την κατασκευή, μαζί με το χαρτόνι, την ώρα που το γάζωνα 😵 Τέλος πάντων!  Αυτή η δυσκολία βέβαια, μού έδωσε τη δυνατότητα να κόψω δύο ανεμώνες και να τις κάνω τσέπες όπου ταχτοποίησα τις μεζούρες μου❣️ Για να σταθεροποιηθούν τα πλαϊνά, έραψα μικρά κομμάτια λάστιχου, δημιουργώντας θηλιές για να πιάνουν τα κουμπάκια στην άλλη πλευρά. Λεπτομέρεια αγαπημένη: Εκρού κουμπί, ραμμένο με κόκκινη κλωστή 😊 Θήκες για τις δαχτυλίθρες, τα σαπουνάκια και

Όταν το άγριο καρότο συνάντησε τα χρώματα 🙃

Εικόνα
  Εδώ και πολύ καιρό, έβλεπα αυτά τα αγριολούλουδα και τα θαύμαζα! Μου άρεσε να τα παρατηρώ και να τα φωτογραφίζω! Η γεωμετρική τους πρόοδος με άφηνε έκπληκτη! Ώσπου μάζεψα μερικά χωρίς να ξέρω τι θα μπορούσα να φτιάξω...και χωρίς να ξέρω και τι λουλούδι είναι! Έψαξα λοιπόν και βρήκα, πως αυτό το υπέροχο λουλούδι, είναι το άγριο καρότο!!! Εδώ  μπορείς να βρεις πολλές πληροφορίες για αυτό το φυτό! Τα έβαλα λοιπόν σε ένα χοντρό βιβλίο, ανάμεσα σε χαρτιά ακουαρέλας,και τα άφησα κάτω από τα μαξιλάρια του καναπέ για περίπου 20 μέρες. Η πρώτη σκέψη ήταν να φτιάξω καδράκια διακοσμητικά, αλλά και πάλι... " Κι άλλα διακοσμητικά..."σκέφτηκα. Όταν όμως άνοιξα το βιβλίο και τα είδα λοιπόν επίπεδα, πατημένα κυριολεκτικά, μού ήρθε η ιδέα! Θα τα χρησιμοποιήσω ως στάμπα για να τυπώσω το υπέροχο σχήμα τους, πάνω σε ύφασμα! Άνοιξα την ντουλάπα μου, πήρα ένα γιλέκο λινό σε μπεζ χρώμα, το οποίο αγόρασα πέρυσι και δεν φόρεσα ούτε μια φορά γιατί ένιωθα πως κάτι τού έλειπε...  Όχι όμως για πολύ 😉