Το χρονικό ενός λάθους!

 Πριν από λίγο καιρό, βρίσκοντας ένα κομμάτι παλιού λευκού βαμβακερού υφάσματος, με τα σημάδια τού χρόνου καλά αποτυπωμένα πάνω του, αποφάσισα να το βάψω με φυσικό τρόπο και να ράψω ένα ρούχο... Μα δεν μπορούσα να αποφασίσω... Μέχρι και δημοσκόπηση έκανα στο Instagram για να αποφασίσω! Μπλούζα ή φούστα;Το αποτέλεσμα βγήκε και κερδισμένη βγήκε η μπλούζα... Μα ας τα πάρω από την αρχή...

Μάζεψα λοιπόν φύλλα καρυδιάς και ροδοπέταλα. Άπλωσα το ύφασμα στο πάτωμα και...

...και έστρωσα τα φύλλα και τα πέταλα σε όλη την επιφάνεια.

Άρχισα λοιπόν να το τυλίγω σε ρολό...

...και τέλος, σαν τυρόπιτα 😂

Σφιχτά και περιποιημένα!

Σε μια κατσαρόλα που χρησιμοποιώ για τα "πειράματά μου", έβαλα νερό, φλούδες από 2-3 καρύδια, 2 φλυτζανάκια τού καφέ λευκό ξύδι και 1 κ.σ αλάτι.

Έβαλα δύο πέτρες στον πάτο τής κατσαρόλας, το "σαλιγκάρι" κι από πάνω άλλες πέτρες, έτσι ώστε να μείνει όλο το ύφασμα μέσα στο νερό.

Έβρασα το νερό για δύο ώρες, σε χαμηλή θερμοκρασία και άφησα το ύφασμα  να κρυώσει μέσα στην κατσαρόλα. 

Και ήρθε η ώρα τής αποκάλυψης!

Το άπλωσα στο σχοινί και το ξέβγαλα με κρύο νερό. 

Το αποτέλεσμα με αποζημίωσε! Μα το λάθος και η απροσεξία, παραμόνευαν 🤪

Απροσεξία 1η. Το ύφασμα δεν ήταν διπλόφαρδο, δηλ. δεν ήταν 1,50 μ. το φάρδος του, ήταν μόνο 1,20.

Λάθος 1ο. Τα φύλλα και τα πέταλα έπρεπε να τα απλώσω κατά μήκος τού υφάσματος και όχι κατά πλάτος. Το τύλιγμα δηλαδή έπρεπε να γίνει στην μεγαλύτερη διάσταση τού υφάσματος. Κι αυτό γιατί, στις πρώτες στροφές το αποτύπωμα τών φύλλων είναι πολύ πιο έντονο.Αν δηλ. έφτιαχνα φούστα, το "τύπωμα" θα ήταν σε όλη την περίμετρο τού ποδόγυρου, και όχι σε μια λωρίδα που θα ξεκινούσε από την μέση και θα κατέληγε στον ποδόγυρο.

Έτσι, ούτε φούστα μπορούσα να φτιάξω, μα ούτε μπλούζα. 😏 Βέβαια, το ύφασμα ζει και βασιλεύει και δεν αργεί η μέρα που θα χρησιμοποιηθεί με δόξα και τιμή 😉

Ηθικό δίδαγμα που συνήθιζε να λέει ο παππούς μου ο Θανάσης:

"Δέκα να μετράς και μία να κόβεις"

Αυτά είχα να σού πω! Και τώρα καληνύχτα 😊