Το τσιγάρο κι εγώ

 

Το τσιγάρο για μένα, ΤΕΛΟΣ

Από τις 28 Αυγούστου 2020. Και δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια... Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια μικρή νίκη. 

   Πόσο πολύ με είχε κουράσει η εξάρτηση τού "να έχω πάντα τσιγάρα", "μη τυχόν και μείνω από τσιγάρα", "να προλάβω να πάρω τσιγάρα " και όλο αυτό το καταπιεστικό συναίσθημα. Δεν τολμούσα να βγω από το σπίτι,  χωρίς να έχω εξασφαλισμένα, πρώτα απ' όλα, τα τσιγάρα μέσα στην τσάντα. 

   Βρίσκω κρυμένους αναπτήρες, φιλτράκια, χαρτάκια, παντού μέσα στο σπίτι. Και ξέρεις κάτι; Γελάω! Γελάω πολύ με τον εαυτό μου! Γιατί μπορώ να λέω κάθε μέρα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Έλεγα - και είχα πείσει τον εαυτό μου γι' αυτό - πως δεν έχω τη δύναμη να το κόψω. Πως θαυμάζω τους ανθρώπους που το σταματούν,  που το κόβουν "μαχαίρι",  μα εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, έτσι έλεγα! Αλλά ξέρεις κάτι; Νιώθω πολύ περήφανη για μένα. Το κατάφερα  χωρίς υποκατάστατα,  χωρίς φάρμακα, και χωρίς τίποτε άλλο, πέρα από το μυαλό μου και την θέληση να απεξαρτηθώ από τον καταναγκασμό που η ίδια είχα επιβάλλει στον εαυτό μου!

   Όπως μού είπε μια φίλη όταν το συζητούσαμε, " σε όριζε Μαρία το τσιγάρο, γι'αυτό σε κούρασε"! Και είχε απόλυτο δίκιο. Με όριζε. 

   Υπήρχε εκεί σ' όλες μου τις δραστηριότητες. Στο διάβασμα,  στη ζωγραφική, στο πλέξιμο, στο κέντημα, στο γράψιμο...πάντα δίπλα να σιγοκαίει στο τασάκι... και σε όλα τα διαλείματα -για τσιγάρο- που ήταν αναγκαία ή και όχι. Πριν από το φαγητό, μετά το φαγητό, στο ενδιάμεσο... Πριν τον ύπνο, μετά τον ύπνο... Στις συζητήσεις,  στις σιωπές, στα γέλια και τα κλάματα... Δεν υπάρχει φωτογραφία μου- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- που δεν κρατάω τσιγάρο. Και είναι πολλά τα χρόνια που κάπνιζα. 

   Αλλά τέλος. 

   Το τσιγάρο κι εγώ, τελειώσαμε!

Και φτάνω τώρα στα θετικά που βλέπω αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.

 Όσφρηση και γεύση; Βελτιωμένα κατά πολύ!

Αντοχή; Περισσότερη! 

Δέρμα; Φωτεινότερο!

Ενέργεια; Απίστευτη!

Τώρα μπορώ να καμαρώνω,  γιατί έγινα ένα παράδειγμα ισχυρής θέλησης, για τον γιο μου! Τώρα νιώθω πως Ελευθερώθηκα!

   Και δεν θα σου πω ψέματα...υπάρχουν κάποιες στιγμές πολύ δύσκολες,  που όμως, πρώτον, διαρκούν ελάχιστα και δεύτερον, είναι οι στιγμές που θα προστρέξω σε ένα φρούτο,  μία μαστίχα ή ένα ποτήρι νερό! Στην χειρότερη περίπτωση, όλα αυτά μαζί😉

   Ο λόγος λοιπόν που τα γράφω όλα αυτά,  δεν είναι άλλος από το να "εκτεθώ",  έτσι ώστε να νιώθω λίγο περισσότερο δεσμευμένη στην υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου! Κι αν αυτές οι λίγες γραμμές, σταθούν αφορμή για να διακόψει κάποιος το τσιγάρο,  τότε το όφελος είναι μεγάλο! Συμφωνείς;😊