Η ΠΑΡΑΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ

       Ε ναι λοιπόν! Τελείωσε το σπιτάκι μου!

Λεπτομέρεια από το ταχυδρομικό κουτί και τον φάκελο που είναι σφραγισμένος με πραγματικό βουλοκέρι.

Οι γαλότσες είναι φτιαγμένες από συνθετικό πηλό.

Λεπτομέρεια από τα εργαλεία, βαριοπούλα και σκεπάρνι.

Παντελόνι από συνθετικό πηλό.

Ο κύριος τού σπιτιού, θα φτιάξει τα κάγκελα τού μπαλκονιού τις επόμενες ημέρες, αφού συγκεντρώσει όλα τα ξύλα 😊

"Φτάνει για σήμερα τόσα ξύλα, αύριο πάλι"

Αυτοσχέδια σκούπα και φαράσι . Πρώτο πλάνο το τσεκούρι 😁

Σε λίγο καιρό, τα χελιδόνια θα γεμίσουν και πάλι την φωλιά 😊

"Να θυμηθώ να στερεώσω καλά την σκάλα, γιατί αύριο πρέπει να ανέβω στη σκεπή να καθαρίσω τα λούκια"😉

Νομίζω πως είναι το καλύτερο απ' όσα έχω φτιάξει ως τώρα. Όμως, ας πάρω τα πράγματα από την αρχή...
Θυμάμαι ότι μού άρεσαν οι μινιατούρες από παλιά. Πάντα είχα στο νου μου να φτιάξω μία. Όπως κι έγινε. Μα δεν έμεινα στη μία. Έφτιαξα αρκετές, μα τούτη δω, θαρρώ πως είναι η πιο όμορφη!
Εκείνο που με γοητεύει καθώς την "χτίζω" είναι το ότι "μπαίνω μέσα"! Ζω μέσα στο σπίτι! Γίνομαι κι εγώ μια σταλιά και χάνομαι στο παραμύθι μου. Και πόσο με ξεκουράζει!
Την συγκεκριμένη μινιατούρα, όταν την ξεκίνησα, δεν την είχα φανταστεί έτσι. Για να ακριβολογώ, δεν την φαντάστηκα καθόλου. Με οδηγούσε το ίδιο το ξύλο...τα χρώματα...η οπτική γωνία που κάθε φορά που πρόσθετα ένα κομματάκι, άλλαζε. Και να την τώρα εδώ μπροστά μου, να την καμαρώνω!
Ένα παλιό μικρό σπιτάκι, γεμάτο ζωή! Μια παράγκα σαν κι εκείνες τής Άνω Πόλης που είχα την χαρά να προλάβω να δω.
Το ξύλο κοπής που χρησιμοποίησα ως βάση, βοηθάει στο να μπορώ να το κρεμάσω στον τοίχο.

Θα σού δείξω τον τρόπο με τον οποίο έφτιαξα την σκεπή.

Έκοψα ένα ξύλο μπάλσα στην διάσταση και το σχήμα που  την ήθελα . Έβαψα την κάτω όψη της σε χρώμα καφέ. Έκοψα χαρτόνι σε λωρίδες περίπου ενός εκατοστού και κατόπιν έκοψα τις λωρίδες σε μικρά παραλληλόγραμμα. Δεν έχουν όλα τα κεραμίδια την ίδια διάσταση. Ίσως δεν είναι δόκιμος ο τρόπος, μα το αποτέλεσμα μού αρέσει περισσότερο.
Σε ένα απλό ξυλάκι για σουβλάκι, τύλιξα το κάθε κεραμίδι για να τού δώσω την απαιτούμενη καμπυλώτητα.

Μετά άπλωσα στην σκεπή κόλλα και άρχισα να κολλάω τα κεραμίδια. (Ελπίζω οι φωτογραφίες να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση.)

Κατόπιν ακολούθησε ο χρωματισμός. Με καφέ τέμπερα πέρασα τα κεραμίδια, σε κάποια σημεία με πολύ αραιωμένο χρώμα και σε κάποια άλλα, με πιο πυκνό. Αλλά δεν μού έφτανε αυτό! Θέλησα να προσθέσω και πρασινάδα! Αλλά πώς;
Χα! Εύρηκα! Πήρα καπνό από ένα τσιγάρο, τον έκοψα σε μικρότερα κομμάτια και σε μια επιφάνεια ( κόλλησα ένα κομμάτι χαρτοταινία) έκανα μίξη την ξυλόκολλα, τρία χρώματα τέμπερας - πράσινο ανοιχτό, πράσινο μεσαίο, ώχρα -  και τον καπνό. Με διάσπαρτες και ανομοιογενείς πινελιές, πρόσθεσα την πρασινάδα και... Voilà! Έτοιμη η σκεπή!

Δεν ξέρω αν εσύ που με διαβάζεις, συμφωνείς με τον ενθουσιασμό μου - πράγμα που πολύ θα ήθελα - αλλά θα σε παρότρυνα να δοκιμάσεις κι εσύ να φτιάξεις κάτι αντίστοιχο. Δοκιμάζει την υπομονή, διεγείρει την εφευρετικότητα, ικανοποιεί την ανάγκη δημιουργίας. Άσε που είναι και μια πολύ καλή ψυχοθεραπεία!

Αυτά είχα να σού πω😉
Αν εσύ τώρα έχεις απορίες, με χαρά θα σε βοηθήσω!
Καλή συνέχεια
Μαρία